Verwende Dwergen

Hello !

Adam had zijn school toneelstuk vandaag. Het was een treasure hunt. Hij was verkleed als matroos, z’n moeder zei nog: “het is maar goed dat je matroos bent, want alle andere kostuums heb je al”... :P Ik dacht eerlijk gezegd dat hij er niets van zou bakken maar dat viel super mee. Hij danste zelfst enthoushiast mee op “what should we do with the dropkin sailer”. (Het is natuurlijk drunken sailor).

Adam zit in de eerste klas na de peuters en na zijn voorstelling kwam de voorstelling van 1 klas hoger. Daar zit een vriendje van adam in; Hassoenie. Hij is echt geniaal grappig. Super vet kereltje, jammer dat hij niet mijn au pair kindje is. We liepen de zaal binnen en Sarah loopt meteen op der doel af; 2 stoelen voorin. Één voor Sarah & één voor Adam. Ze keek niet eens naam me om (letterlijk) Ze was natuurlijk allang vergeten dat ik überhaupt mee was om al haar rotzooi mee te sjouwen. Dus Laura moest ergens anders in de zaal maar een plekje vinden. In ieder geval , na deze 2 voorstellingen gingen we “even wat drinken”. Dat gaat zo in z’n werk: Alle gooische tantes (in dit geval Arabische trutjes) gaan zitten en de kinderen worden in een speciaal voor kids gemaakt kamer gedumpt (met de housekeepers of course). Het was helemaal niet vanzelf sprekend dat ik bij hen zou komen zitten of iets dergelijks. Er werd ook niet gevraagd of ik er bij wou komen zitten. Ik viel onder categorie standaard employee..
In deze kinder kamer konden ze zelfs life size golf spelen (omg). Als het kindje naar buiten gaat, huppen al de housekeepers (inclusief moi, anders krijg ik ruzie met Sarah) er achter aan en moeten dan in de brandende zon staan wachten tot die kindjes uit hun speel huisjes komen en klaar zijn met spelen (er was daar geen schaduw of boom te bekennen, das best warm). Tis echt net alsof je een bodygard bent en je die kleine niet 1 seconde uit het oog mag verliezen en dus bijna letterlijk aan z'n kont geplakt moet zijn. Laat die kinderen toch normaal spelen anders ontdekken en leren ze nooit wat !
De moeders kletsen ondertussen over hun ongelofelijk vermoeiende dag en wat nog volgen zal. Al die moeders zien er trouwens precies hetzelfde uit: Jeans en een los shirt met kleurtjes en frutsels, meestal Chanel tas (Louis Vuitton is ook nog acceptabel), Blackberry/iPhone, sieraden en D&G zonnebril. Na 3 uur gingen we naar Dandy’s . Ik had geen idee wat dit was. Dit bleek een Mall te zijn waar ook een speciale plek voor kindjes was. En niet een kleurhoek en dartbord, maar rijdende treintjes, ballenbak, draaimolen, speel automaten en mega trampoline. DAMN. Ongelofelijk.
Over die trampoline… Sarah vind het erg als haar kinderen met hun blote voeten over het gras lopen, vindt ze vies, maar met blote voeten op zo een trampoline springen, waar ik weet niet hoeveel kinderen met vieze voeten op zijn geweest, mag wel…… I don’t think she has a clue.
De kindjes gaan daar hun gang en de mamma’s bellen op hun Phone.
Voor elke “attractie” moet je een muntje kopen. Hier zeggen die kindjes gewoon wat ze willen doen en die mammas blijven maar muntjes halen. Dat tikt best aan kan ik je zeggen. Ook is het normaal dat als je met een grote groep mamma’s en kindjes ergens heen gaat dat de mamma’s dan voor alle kindjes wat kopen, omdat dat leuk is. De kindjes zeggen zelfs; ja, bij jou wil ik niet spelen want ik krijg niet veel van jou mamma als ik bij jou speel (!!!!). Ik was vroeger altijd al super blij als ik voor één gulden snoepjes mocht uitkiezen, dan kon m’n dag niet meer stuk. Hier hebben ze daar eerst een speelgoedauto, bellenblaas, boek, de hele dag van attractie naar attractie én een zak snoep nodig (maar dan zijn ze eigenlijk nog niet tevreden).

We kwamen die mall binnen en ze zagen een boekwinkel. Met z’n alle die boekwinkel binnen en die kindjes zeggen IK WIL DIE. En dan zegt die mamma: “okay dat koop ik voor je”. Zo gaat dat ook in de speelgoedwinkel (of hij nou mag IETS hebben mag hebben of niet) loopt hij door de winkel en wijst met z’n kleine vingertje; die wil ik en die wil ik en die wil ik en die. Zegt z’n moeder; is that all? You want anything else? Are you sure? JEEEEEEEEMUG. Alsof het allemaal nog niet genoeg is. Ja, logisch ook. Die kids gaan er ook altijd meteen van uit dat ze alles maar krijgen. In die boekwinkel vroeg ik aan hem: “Did mommy say you can have it?” en daar keek hij raar van op, liep naar z’n mamma en die kocht het voor hem. Zonder dat hij het ook maar lief hoefde te vragen of dankjewel hoefde te zeggen. Zo gaat dat hier.. Als mijn kinderen later ook zo zouden zijn, dan mag je ze gratis komen ophalen.

Volgende keer meer =)

Liefs,
Laura