South East Asia Rocks !
Blijf op de hoogte en volg Laura
28 Februari 2013 | Hong Kong, Hong Kong
Hey allemaal,
Hier maar aller aller laatste verslag over mijn semester in Azië nu mijn semester in Nederland inmiddels weer begonnen is. Na mijn mooie tijd in Hong Kong heb ik nog een reis gemaakt door South-east Azië die begon in Vietnam. Dit land is duidelijk in trek en daarvoor nog niet echt op voorbereid. Overal toeristen met de Lonely Planet, maar nog niet veel plekken om naar toe te gaan. Onze reis in Vietnam begon in de hoofdstad Hanoi waar slecht een aantal dingen te zien waren. Een enorm drukke stad met heel veel scooters is de beste manier om deze stad te omschrijven. We hebben meerdere musea bezocht en natuurlijk veel tempels. 3 dagen in deze stad was echt meer dan genoeg dus we gingen op weg naar het plaatste Hue waar we maar 1 dag waren. De hotels in Vietnam zijn super goedkoop. We hadden een hotelletje voor 10 euro per nacht pp met een zwembad, een enorme kamer en een heerlijk ontbijt. Vietnam is echt een goedkoop land. De volgende stad was Hoi An, dit plaatsje was echt de moeite waard. Een nog uniek vissersdorpje aan de kust. Veel mensen komen hier ook om van het strand te genieten. Een andere reden is de enorme hoeveelheid tailors die er gevestigd zijn. We hebben zelf daarom ook een aantal dingetjes laten maken ! Het zit allemaal perfect.
De reis ging vanaf daar verder naar Ho Chi Minh of de oude naam Saigon. Tijdens onze reis in Vietnam hebben we veel geleerd over de geschiedenis. Mooi is ook dat de bevolking die wij gesproken hebben het zo zien; het is voorbij, we moeten verder. Ik had me goed voor kunnen stellen dat het in vele nog veel langer vast had kunnen zitten. Onze tour guide vertelde dat dit te maken had met het boedisme. Zoals wij het de ‘Vietnam War’ noemen, noemen zei het the ‘American War’. De oorlog in Vietnam gaat veel verder terug in de tijd dan deze bekende oorlog. Men speculeert dat de allereerste aanleiding voor het begin van de oorlog rijst is geweest, want dat was vroeger nog heel schaars en alleen maar te vinden in landen als Vietnam, maar niemand kan dit echt bevestigen. Laos, Cambodja en Vietnam waren vroeger gekoloniseerd door de Fransen. De Fransen waren niet sterk genoeg en hierdoor hebben de Fransen zich terug getrokken en heeft Amerika het overgenomen. Het voornaamste conflict bestond tussen het noorden en het zuiden. Amerika wou niet dat Vietnam communistisch zou worden wat het in het noorden wel was. De gevechten tussen noord en zuid waren heftig.
We hebben ook de Cu Chi tunnels bezocht. Hier vochten de Amerikanen om nog meer grond te veroveren. De mensen van die gebieden hebben echt in tunnels onder de grond gewoond voor meer dan 20 jaar om zich te beschermen van de gevechten boven de grond. Niet te geloven onder welke omstandigheden die, over al die jaren, 16 000 mensen geleefd hebben. De tunnels waren enorm smal en laag en daardoor was het niet makkelijk je erdoor te bewegen. Ze hadden voor de Europese toeristen een ’aangepaste versie’ gemaakt die hoger was dan de originele tunnels. Ik was na 30 meter al bek af. Veel gezien over hoe de oorlog er daar aan toe ging, echt heftig. Als je onder de grond leeft en niet gevonden wilt worden moet je je aanpassen, op de meest slimme manieren.. voorbeeld, ze kookte alleen s ochtends op het moment dat het mistig was met een lucht systeem waardoor de rook in aparte lagen terecht kwam onder de grond voordat het de oppervlakte bereikte, hierdoor werd de rook dunner en viel het minder op. Luchtventilatie creëerde ze door boven de grond enorme ‘mierennesten’ te bouwen met gaten erin. De Amerikanen hebben nooit gerealiseerd dat dit dat helemaal niet waren. Dit was mijn laatste dag in Vietnam en de volgende dag vroeg naar de hoofdstad van Thailand, Bangkok!
Ik had mijn ‘Germans’ al een tijd niet gezien en had enorm zin om met hun verder te reizen naar de Thaise eilanden. De reis begon direct na aankomst op het vliegveld. We gingen met de trein van Bangkok naar Chumphon om vanaf daar met de boot naar Koh Tao te gaan. Ho Chi Minh-Koh Tao heeft voor mij meer dan 32 uur geduurt non stop, maar zeker de moeite waard. Avonturen onderweg included.. De transfer sloot niet aan dus moesten we van 4 in enorme tropische buien tot 7 uur s ochtends wachten bij een semi-open restaurant, het was wel goede QT en teambonding ! Iedereen op z’n beste momenten.. haha. Doordat het weer zo onrustig was, was het water dat ook. Het was kerstavond en de laatste ferry van die dag. Iedereen was desperate om bij z’n bestemming aan te komen of was anders gedwongen op het vaste land accommodatie te vinden. Enorme golven en een overvolle ferry die een rit van 2 uur moest weten te volbrengen. We zaten gelukkig buiten want iedereen werd zeeziek.. ik heb nog nooit zo een bootrit meegemaakt. Iedereen schoof letterlijk van de ene naar de andere kant van de boot.. hoe verantwoord deze rit was weet ik niet. Gelukkig heel aangekomen op Koh Tao kwamen we erachter dat we een gratis upgrade hadden gekregen omdat 1 nacht van onze originele reservering niet beschikbaar was. En wat voor upgrade.. infinity pool, 3 showers, woonkamer, 2 flatscreens. Het was perfect! We hebben het super gehad. Op Koh Tao zijn Vana en ik Open Water Scuba Divers geworden en hebben we ons zelf beter leren kennen. Amazing people.
De volgende bestemming was Koh Samui, we hebben daar vooral niks gedaan (massages, pedicures, manicures and more massages haha).
Een avond waar we al de hele vakantie naar uit keken kwam steeds dichterbij. 31-12-2012, Full Moon New Years Eve 2012! Biggest event of the year on Haad Rin, Koh Phangan. Ik had nog nooit zoiets meegemaakt, enorme ervaring waar 40 000 mensen helemaal in hun element waren.. goede sfeer, goede muziek en great crowd. Iedereen in neon en met buckets. 1 tip: verlies je schoenen, portomonee, vrienden en bankkaarten niet. (het was het waard). Als je naar Thailand gaat, ga naar een Full Moon party. De avond waar we ons zo op verheugd hadden ging bijna niet door, wederom door het weer.. Doordat de groepen mensen steeds groter werden en het weer iets afnam besloot het bootbedrijf toch maar mensen naar de overkant te brengen. Wij zaten in de eerste boot en net op het moment dat iedereen erin zat sloeg het weer compleet om.. Onweer, stormbuien en met 2 motoren van minimaal 200 pk per stuk is best heftig. Met een enorme snelheid door de golven en bliksem. Doordat er al veel tijd verloren was gegaan door het wachten op het weer, was er best veels stress bij de chauffeurs van de speedboaten doordat mensen begonnen te klagen en daarom hadden ze volgens mij iets minder aandacht voor veiligheid. Iedereen kwam gelukkig na 20 min in stress, heel, maar zeiknat aan op de kust van Phangan. Een bootritje dat ik de volgende keer even dubbel overweeg voordat ik instap.
Helaas was het avontuur met mijn beloved Germans al weer afgelopen en ging de reis met Coen verder naar Phuket. Phuket zelf is redelijk groot eiland met een heel bekend gedeelte dat eigenlijk maar heel klein is, Patong beach. Het is te vergelijken met een stad als Lloret de La Mar, alleen dan groter. Veel cheesy italian restaurants, tacky clubs en natuurlijk veel strand. Voor een avond kun je er je prima vermaken. We hebben een super avond gehad met een groot deel van de mensen die in ons hostel sliep in Tiger, een club met decoratie tot aan de voordeur. Weer eens wat anders!
De dag daarna ging de reis naar Koh Phi Phi, we hadden geen accommodatie kunnen boeken omdat meeste hostels vol waren dus gingen we erheen op de gok. Na veel gezoek en gesleep vonden we een mini bungalowtje back to basic style dat precies binnen ons budget viel. Uiteraard inclusief kakkerlakken in de badkamer om de ervaring kompleet te maken, haha. Mooi eiland, ik had er graag meer van gezien maar helaas hadden we alleen tijd om er maar 1 nachtje te blijven. We hebben het famous buur eiland, koh phi phi leh, van de film ‘The Beach’ niet bezocht, maar ik weet zeker dat het niet de laatste keer op Koh Phi Phi was.
Na een (te) snel bezoek aan dit eiland hadden we nog een laatste nacht in Thailand, de volgende dag gingen we vroeg op weg naar Maleisië voor naar de stad Penang. Het was een lange rit in een mini klein busje met (leek op) Indonesische of Indische toeristen die elk winkeltje bij elke stop eerst leeg moesten kopen voordat we verder konden.. We kwamen uiteindelijk na veel gezeur met de travel company aan bij ons hotel dat verder helemaal prima in orde was. Reggea Hostel Penang. We hebben de dagen in Penang veel gedaan en gezien vooral in de stad zelf. De laatste dag wouden we graag een organic fruit farm bezoeken maar omdat het bussensysteem in Maleisië niet altijd even betrouwbaar is moesten we helaas weer opdraaien terug naar ons hostel om de bus naar Kuala Lumpur niet te missen. Voor we aan onze lange reis naar KL begonnen hebben we nog snel geluncht ik voelde me toen prima, maar tijdens die lunch zei ik tegen Coen.. Coen ik word ziek, I feel it !
Nog geen uur later zat ik met enorme koorts en duizeligheid in de bus. Eenmaal aangekomen in de hoofdstad van Maleisië voelde ik me echt zo ziek en kwam nauwelijks de trap niet op. Ik dacht ik ben gewoon moe, het gaat wel weer over. De dagen daarna werd het alleen maar erger en de koorts ging ook niet weg. Op dringend aanraden van m’n lieve pappa en mamma ben ik dan toch maar met tegenzin naar het ziekhuis gegaan. Ik vertelde over mijn symptomen; koorts, hoofdpijn achter je ogen, geen eetlust, duizelig, zwak etc. en al voor ik mijn lijst kon afmaken, zei de arts al dat ik misschien wel ‘Dengue Fever’ zou kunnen hebben. Dit is een tropische muggenziekte die vooral in Azië en de Caribbean voorkomt. In Nederland wordt dit ook wel knokkelkoorts genoemd. Een heel klein (tijger)mugje dat een heleboel schade kan aanrichten. Bij eerste besmetting overleefd 5% van de geïnfecteerde het niet!! Best heftig.. Ik had nog nooit van deze ziekte gehoord. Het nadeel van Degue is dat er geen tegengif voor is, geen inenting en veel minder over bekend is dan over malaria. Het is een ziekte dat tot maximaal 2 weken in je systeem kan blijven voordat je echt ziek wordt. Later realiseerde wij ons dat Vana dezelfde symptomen ook heeft gehad en dus waarschijnlijk ook Degue. Aangezien wij samen sliepen zou het heel goed kunnen zijn dat zij mij heeft geïnfecteerd. Knokkelkoorts is dus WEL besmettelijk (tot de koorts weg is). Het laatste waarvoor ik mij vanaf nu en voor altijd enorm bewust moet zijn, is dat wanneer ik in deze gebieden ben, een tweede infectie van dezelfde mug, zelfs voor, mij dodelijk kan zijn. Ik zal Azië letterlijk niet meer kunnen (en mogen) vergeten haha.
Na de uitspraak van de arts raakte ik bijna in paniek; ze begon over opname, vocht te kort, bloedafname en geen mogelijkheid tot vliegen terwijl het onze laatste dag in Maleisië was en ons vliegtuig nog geen 4 uur later terug naar Hong Kong zou vertrekken..
Na overleg met het thuisfront en de GGD kreeg ik toestemming om gewoon terug te vliegen naar Hong Kong. Gelukkig maar ! Als je jong en gezond bent valt de ziekte mee, het enige wat je kunt doen is uitzieken. We kwamen uiteindelijk na een turbulente dag weer aan in het vertrouwde Hong Kong waar ik de dagen daarna nog verder heb kunnen uitzieken.
De dag voor vertrek begonnen de laatste symptomen van dengue; uitslag en enorme jeuk op handen en voeten. Het werd zo erg dat ik geen oog meer dicht kon doen en de neiging had om sokken om voeten én handen te doen !! Onze trip eindigde niet helemaal als gepland en was enorm blij om weer fijn thuis te zijn. Ik heb heel veel geleerd van alles het afgelopen semester. Ik kan iedereen niet genoeg bedanken voor alle support en gezelligheid. Hong Kong is een enorme aanrader. Eerst voelt het groot, maar daarna voelt het als thuis. Gek om nu weer thuis te zijn, Hong Kong voelde echt als een droom-ik heb alles wat ik wou doen gedaan en meer-.
Heel erg bedankt nogmaals voor het lezen en supporten van mijn Blogs!
Veel liefs,
Laura
Hier maar aller aller laatste verslag over mijn semester in Azië nu mijn semester in Nederland inmiddels weer begonnen is. Na mijn mooie tijd in Hong Kong heb ik nog een reis gemaakt door South-east Azië die begon in Vietnam. Dit land is duidelijk in trek en daarvoor nog niet echt op voorbereid. Overal toeristen met de Lonely Planet, maar nog niet veel plekken om naar toe te gaan. Onze reis in Vietnam begon in de hoofdstad Hanoi waar slecht een aantal dingen te zien waren. Een enorm drukke stad met heel veel scooters is de beste manier om deze stad te omschrijven. We hebben meerdere musea bezocht en natuurlijk veel tempels. 3 dagen in deze stad was echt meer dan genoeg dus we gingen op weg naar het plaatste Hue waar we maar 1 dag waren. De hotels in Vietnam zijn super goedkoop. We hadden een hotelletje voor 10 euro per nacht pp met een zwembad, een enorme kamer en een heerlijk ontbijt. Vietnam is echt een goedkoop land. De volgende stad was Hoi An, dit plaatsje was echt de moeite waard. Een nog uniek vissersdorpje aan de kust. Veel mensen komen hier ook om van het strand te genieten. Een andere reden is de enorme hoeveelheid tailors die er gevestigd zijn. We hebben zelf daarom ook een aantal dingetjes laten maken ! Het zit allemaal perfect.
De reis ging vanaf daar verder naar Ho Chi Minh of de oude naam Saigon. Tijdens onze reis in Vietnam hebben we veel geleerd over de geschiedenis. Mooi is ook dat de bevolking die wij gesproken hebben het zo zien; het is voorbij, we moeten verder. Ik had me goed voor kunnen stellen dat het in vele nog veel langer vast had kunnen zitten. Onze tour guide vertelde dat dit te maken had met het boedisme. Zoals wij het de ‘Vietnam War’ noemen, noemen zei het the ‘American War’. De oorlog in Vietnam gaat veel verder terug in de tijd dan deze bekende oorlog. Men speculeert dat de allereerste aanleiding voor het begin van de oorlog rijst is geweest, want dat was vroeger nog heel schaars en alleen maar te vinden in landen als Vietnam, maar niemand kan dit echt bevestigen. Laos, Cambodja en Vietnam waren vroeger gekoloniseerd door de Fransen. De Fransen waren niet sterk genoeg en hierdoor hebben de Fransen zich terug getrokken en heeft Amerika het overgenomen. Het voornaamste conflict bestond tussen het noorden en het zuiden. Amerika wou niet dat Vietnam communistisch zou worden wat het in het noorden wel was. De gevechten tussen noord en zuid waren heftig.
We hebben ook de Cu Chi tunnels bezocht. Hier vochten de Amerikanen om nog meer grond te veroveren. De mensen van die gebieden hebben echt in tunnels onder de grond gewoond voor meer dan 20 jaar om zich te beschermen van de gevechten boven de grond. Niet te geloven onder welke omstandigheden die, over al die jaren, 16 000 mensen geleefd hebben. De tunnels waren enorm smal en laag en daardoor was het niet makkelijk je erdoor te bewegen. Ze hadden voor de Europese toeristen een ’aangepaste versie’ gemaakt die hoger was dan de originele tunnels. Ik was na 30 meter al bek af. Veel gezien over hoe de oorlog er daar aan toe ging, echt heftig. Als je onder de grond leeft en niet gevonden wilt worden moet je je aanpassen, op de meest slimme manieren.. voorbeeld, ze kookte alleen s ochtends op het moment dat het mistig was met een lucht systeem waardoor de rook in aparte lagen terecht kwam onder de grond voordat het de oppervlakte bereikte, hierdoor werd de rook dunner en viel het minder op. Luchtventilatie creëerde ze door boven de grond enorme ‘mierennesten’ te bouwen met gaten erin. De Amerikanen hebben nooit gerealiseerd dat dit dat helemaal niet waren. Dit was mijn laatste dag in Vietnam en de volgende dag vroeg naar de hoofdstad van Thailand, Bangkok!
Ik had mijn ‘Germans’ al een tijd niet gezien en had enorm zin om met hun verder te reizen naar de Thaise eilanden. De reis begon direct na aankomst op het vliegveld. We gingen met de trein van Bangkok naar Chumphon om vanaf daar met de boot naar Koh Tao te gaan. Ho Chi Minh-Koh Tao heeft voor mij meer dan 32 uur geduurt non stop, maar zeker de moeite waard. Avonturen onderweg included.. De transfer sloot niet aan dus moesten we van 4 in enorme tropische buien tot 7 uur s ochtends wachten bij een semi-open restaurant, het was wel goede QT en teambonding ! Iedereen op z’n beste momenten.. haha. Doordat het weer zo onrustig was, was het water dat ook. Het was kerstavond en de laatste ferry van die dag. Iedereen was desperate om bij z’n bestemming aan te komen of was anders gedwongen op het vaste land accommodatie te vinden. Enorme golven en een overvolle ferry die een rit van 2 uur moest weten te volbrengen. We zaten gelukkig buiten want iedereen werd zeeziek.. ik heb nog nooit zo een bootrit meegemaakt. Iedereen schoof letterlijk van de ene naar de andere kant van de boot.. hoe verantwoord deze rit was weet ik niet. Gelukkig heel aangekomen op Koh Tao kwamen we erachter dat we een gratis upgrade hadden gekregen omdat 1 nacht van onze originele reservering niet beschikbaar was. En wat voor upgrade.. infinity pool, 3 showers, woonkamer, 2 flatscreens. Het was perfect! We hebben het super gehad. Op Koh Tao zijn Vana en ik Open Water Scuba Divers geworden en hebben we ons zelf beter leren kennen. Amazing people.
De volgende bestemming was Koh Samui, we hebben daar vooral niks gedaan (massages, pedicures, manicures and more massages haha).
Een avond waar we al de hele vakantie naar uit keken kwam steeds dichterbij. 31-12-2012, Full Moon New Years Eve 2012! Biggest event of the year on Haad Rin, Koh Phangan. Ik had nog nooit zoiets meegemaakt, enorme ervaring waar 40 000 mensen helemaal in hun element waren.. goede sfeer, goede muziek en great crowd. Iedereen in neon en met buckets. 1 tip: verlies je schoenen, portomonee, vrienden en bankkaarten niet. (het was het waard). Als je naar Thailand gaat, ga naar een Full Moon party. De avond waar we ons zo op verheugd hadden ging bijna niet door, wederom door het weer.. Doordat de groepen mensen steeds groter werden en het weer iets afnam besloot het bootbedrijf toch maar mensen naar de overkant te brengen. Wij zaten in de eerste boot en net op het moment dat iedereen erin zat sloeg het weer compleet om.. Onweer, stormbuien en met 2 motoren van minimaal 200 pk per stuk is best heftig. Met een enorme snelheid door de golven en bliksem. Doordat er al veel tijd verloren was gegaan door het wachten op het weer, was er best veels stress bij de chauffeurs van de speedboaten doordat mensen begonnen te klagen en daarom hadden ze volgens mij iets minder aandacht voor veiligheid. Iedereen kwam gelukkig na 20 min in stress, heel, maar zeiknat aan op de kust van Phangan. Een bootritje dat ik de volgende keer even dubbel overweeg voordat ik instap.
Helaas was het avontuur met mijn beloved Germans al weer afgelopen en ging de reis met Coen verder naar Phuket. Phuket zelf is redelijk groot eiland met een heel bekend gedeelte dat eigenlijk maar heel klein is, Patong beach. Het is te vergelijken met een stad als Lloret de La Mar, alleen dan groter. Veel cheesy italian restaurants, tacky clubs en natuurlijk veel strand. Voor een avond kun je er je prima vermaken. We hebben een super avond gehad met een groot deel van de mensen die in ons hostel sliep in Tiger, een club met decoratie tot aan de voordeur. Weer eens wat anders!
De dag daarna ging de reis naar Koh Phi Phi, we hadden geen accommodatie kunnen boeken omdat meeste hostels vol waren dus gingen we erheen op de gok. Na veel gezoek en gesleep vonden we een mini bungalowtje back to basic style dat precies binnen ons budget viel. Uiteraard inclusief kakkerlakken in de badkamer om de ervaring kompleet te maken, haha. Mooi eiland, ik had er graag meer van gezien maar helaas hadden we alleen tijd om er maar 1 nachtje te blijven. We hebben het famous buur eiland, koh phi phi leh, van de film ‘The Beach’ niet bezocht, maar ik weet zeker dat het niet de laatste keer op Koh Phi Phi was.
Na een (te) snel bezoek aan dit eiland hadden we nog een laatste nacht in Thailand, de volgende dag gingen we vroeg op weg naar Maleisië voor naar de stad Penang. Het was een lange rit in een mini klein busje met (leek op) Indonesische of Indische toeristen die elk winkeltje bij elke stop eerst leeg moesten kopen voordat we verder konden.. We kwamen uiteindelijk na veel gezeur met de travel company aan bij ons hotel dat verder helemaal prima in orde was. Reggea Hostel Penang. We hebben de dagen in Penang veel gedaan en gezien vooral in de stad zelf. De laatste dag wouden we graag een organic fruit farm bezoeken maar omdat het bussensysteem in Maleisië niet altijd even betrouwbaar is moesten we helaas weer opdraaien terug naar ons hostel om de bus naar Kuala Lumpur niet te missen. Voor we aan onze lange reis naar KL begonnen hebben we nog snel geluncht ik voelde me toen prima, maar tijdens die lunch zei ik tegen Coen.. Coen ik word ziek, I feel it !
Nog geen uur later zat ik met enorme koorts en duizeligheid in de bus. Eenmaal aangekomen in de hoofdstad van Maleisië voelde ik me echt zo ziek en kwam nauwelijks de trap niet op. Ik dacht ik ben gewoon moe, het gaat wel weer over. De dagen daarna werd het alleen maar erger en de koorts ging ook niet weg. Op dringend aanraden van m’n lieve pappa en mamma ben ik dan toch maar met tegenzin naar het ziekhuis gegaan. Ik vertelde over mijn symptomen; koorts, hoofdpijn achter je ogen, geen eetlust, duizelig, zwak etc. en al voor ik mijn lijst kon afmaken, zei de arts al dat ik misschien wel ‘Dengue Fever’ zou kunnen hebben. Dit is een tropische muggenziekte die vooral in Azië en de Caribbean voorkomt. In Nederland wordt dit ook wel knokkelkoorts genoemd. Een heel klein (tijger)mugje dat een heleboel schade kan aanrichten. Bij eerste besmetting overleefd 5% van de geïnfecteerde het niet!! Best heftig.. Ik had nog nooit van deze ziekte gehoord. Het nadeel van Degue is dat er geen tegengif voor is, geen inenting en veel minder over bekend is dan over malaria. Het is een ziekte dat tot maximaal 2 weken in je systeem kan blijven voordat je echt ziek wordt. Later realiseerde wij ons dat Vana dezelfde symptomen ook heeft gehad en dus waarschijnlijk ook Degue. Aangezien wij samen sliepen zou het heel goed kunnen zijn dat zij mij heeft geïnfecteerd. Knokkelkoorts is dus WEL besmettelijk (tot de koorts weg is). Het laatste waarvoor ik mij vanaf nu en voor altijd enorm bewust moet zijn, is dat wanneer ik in deze gebieden ben, een tweede infectie van dezelfde mug, zelfs voor, mij dodelijk kan zijn. Ik zal Azië letterlijk niet meer kunnen (en mogen) vergeten haha.
Na de uitspraak van de arts raakte ik bijna in paniek; ze begon over opname, vocht te kort, bloedafname en geen mogelijkheid tot vliegen terwijl het onze laatste dag in Maleisië was en ons vliegtuig nog geen 4 uur later terug naar Hong Kong zou vertrekken..
Na overleg met het thuisfront en de GGD kreeg ik toestemming om gewoon terug te vliegen naar Hong Kong. Gelukkig maar ! Als je jong en gezond bent valt de ziekte mee, het enige wat je kunt doen is uitzieken. We kwamen uiteindelijk na een turbulente dag weer aan in het vertrouwde Hong Kong waar ik de dagen daarna nog verder heb kunnen uitzieken.
De dag voor vertrek begonnen de laatste symptomen van dengue; uitslag en enorme jeuk op handen en voeten. Het werd zo erg dat ik geen oog meer dicht kon doen en de neiging had om sokken om voeten én handen te doen !! Onze trip eindigde niet helemaal als gepland en was enorm blij om weer fijn thuis te zijn. Ik heb heel veel geleerd van alles het afgelopen semester. Ik kan iedereen niet genoeg bedanken voor alle support en gezelligheid. Hong Kong is een enorme aanrader. Eerst voelt het groot, maar daarna voelt het als thuis. Gek om nu weer thuis te zijn, Hong Kong voelde echt als een droom-ik heb alles wat ik wou doen gedaan en meer-.
Heel erg bedankt nogmaals voor het lezen en supporten van mijn Blogs!
Veel liefs,
Laura
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
